Bu kurs ne yapmıyor, biliyor musunuz? Sizi yüzeysel bir bilgiyle baş başa bırakmıyor. “Aile şirketi” dediğimiz yapı, bazen bir iş dünyası terimi gibi görünse de, aslında insan ilişkilerinin, kültürel mirasın ve ekonomik gerçeklerin iç içe geçtiği karmaşık bir sistemdir. Bu kurs, bu sistemi sadece anlamanızı değil, onu gerçekten kavramanızı ve içinde ustalaşmanızı sağlıyor. Peki bu ne demek? Şöyle düşünün: Bir aile şirketini anlamak, sadece mali tabloları okuyabilmek ya da karar alma süreçlerini bilmekten ibaret değildir. Derin bir sezgi, bazen en beklenmedik anda bir adım öne çıkmanızı sağlar. Bu “finanslar” dediğimiz yaklaşım, işte tam da bu sezgiyi besleyen, teorik bilgiyle pratik zekayı harmanlayan bir deneyim sunuyor. Hatırlıyorum, bir danışmanlık sırasında, bir patronun “Her şey yolunda ama bir şey eksik, hissediyorum” dediği anı. Bu eksiklik, genelde sayfalara dökülmez; rakamlarda görünmez. İşte bu kurs, o görünmeyeni görmenizi sağlıyor. Yüzeydeki bilginin ötesine geçip, bir aile şirketinin nabzını tutmayı öğretiyor. Mesela, “sessiz direnç” diye bir şeyden bahsedebiliriz—şirket içindeki görünmez bir gerilim. Bu tür nüansları fark etmek, yalnızca deneyimle değil, doğru bir rehberlik ve derin bir anlayışla mümkün. İşte bu yüzden, bu kurs sadece bir öğrenim süreci değil; bir dönüşüm yolculuğu. Sizi dinleyen, anlamlandıran ve harekete geçiren bir lider haline getiriyor. Bu yetenek, her mali grafikten ya da stratejik plandan daha değerlidir, değil mi?

Katılımcılar, eğitim materyallerine adım attıkça bir nevi hikâyenin içine çekiliyorlar—bazen hızla geçen sayfalar, bazen de bir cümlede takılıp kalmalar. Örneğin, aile içindeki rol dağılımını anlatan bir bölümde, herkesin kendi ailesinden birini düşünüp gözlerinin dalıp gittiğini fark ediyorsunuz. Bu anlar, öğrenmenin yüzeyden derine indiği anlar. Ama bazen de bir grafik, bir tablo—o kadar karmaşık ki, sanki anlamak için başka bir dil öğrenmek gerekiyormuş gibi hissettiriyor. Peki, bu kötü bir şey mi? Belki de değil. Zamanla, tartışmalar daha canlı hale geliyor. Bir katılımcı, “Bizim ailede bu asla işe yaramaz!” derken, diğerleri gülümseme ile başlarını sallıyor. O an fark ediyorsunuz ki mesele sadece bilgi almak değil; birbirinden öğrenmek de bir o kadar önemli. Ama işte, bir soruyla karşılaştıklarında, durup “Bunu kendi işimizde nasıl uygulayacağız?” diye düşünmeleri, bir nevi sessiz bir meydan okuma. Ve bazen cevap yok. Gerçekten de herkes için hazır bir çözüm yok. En ilginç anlardan biri, bir katılımcının “Her şeyi biliyorum” havasında başladığı ama bir noktada, sessizce notlar almaya başladığı o dönüşüm oluyor. Belki de bu eğitimlerin büyüsü burada yatıyor—herkesin yolculuğu farklı, ama bir şekilde herkes aynı noktada buluşuyor: Kendini sorgulamak. Ama şunu söylemek gerek, kimse kolay bir cevapla karşılaşmıyor.